Herhangi bir travma yaşadığımızda hem duygusal hem de fiziksel tepkiler veririz. Bunlar, endişe, uyku sorunu, kafası karışmış hissetme, sürekli olumsuz düşüncelere sahip olma veya sosyalleşmekten uzaklaşma gibi görünebilir. Çocuklarda ise bu, okuldan kaçmaya çalışmak, ders çalışmamak, karın ağrıları, uyku sorunları, yemek yememe, öfke ve dikkat çekici davranışlar sergileme gibi görünebilir.

İnsanlar travmalarla dolu bir çocukluk geçirdiklerinden sonra yetişkinlik döneminde yaşadığı her sorun için ebeveynlerini suçlar. Ancak ebeveynlerimizi suçlamak çözüm değil aksine sadece travmamızı devam ettirmemize sebep olur. Çocukluk travmamızı kabul etmek, iyileşme sürecinin önemli bir parçasıdır.

Çocukluk travması nedir?

1990'larda yapılan önemli bir araştırma, ilk kez çocukluk çağı travmasının bireyin psikolojik sorunlarının oluşmasında çok büyük bir risk artırdığını göstermiştir.

Peki çocukluk travmasına sebep olan durumlar nelerdir;

-Fiziksel istismar

-Cinsel istismar

-Duygusal istismar

-Ev içi şiddet

-Madde kullanıma sahip olan ebeveyn

Çocukluklarında, ailelerinde ve sosyal çevrelerinde öğrendikleri sağlıksız davranışlara sahip olan bireyler, yetişkinlik dönemlerine kadar davranışlarının çoğunun kendine zarar verdiğinin farkına varmadan davranır ve hep şu soruları kendine sorar;"Neden hep beni kullanan insanları seçiyorum?" "Neden her zaman üzülen ben oluyorum? Neden bu kadar alçakgönüllüyüm? Neden hep ben..

Çocukluktan gelen travmatik olaylar, hayattaki seçimlerimizin çoğunu belirlediğinden travmatik deneyimlerimizden kurtulmaya çalışmamız ve direncimizi geliştirmemiz travma döngüsünü kırmak için önemlidir.Travma döngüsünü kırmadığımızda, kendimizi her durumda üzüntülü, gergin, sinirli ve sürekli tetikte hissederiz. Olumlu duyguları hissetmekte zorlanır çevremizle olan tüm ilişkilerimizde sorunlar yaşarız.Travma anılarından kaçınmak çözüm değildir. Travmalarınızdan kaynaklanan yanlış davranış kalıplarını iyileştirme ve travmanızı kırma yolculuğunuzda size yardımcı olacak öneriler;

-Suçu herhangi bir kişiye yüklemeden başınıza gelenlerin travmatik olduğunu kabul edin,

-“Bunu neden yapıyorum?” sorusunu kendinize sorarak, bulduğunuzu tüm cevapları yazabilirsiniz. Bu çevrenize ve geçmişinize bakarak travmanızın anlamını tam olarak anlamanıza yardımcı olacaktır,

-Size olayı hatırlatan olaylar hakkında konuşmaktan kaçınmak isteyebilirsiniz.Ancak araştırmalar, olay ve duygularınız hakkında konuşmanın daha dirençli olmanıza yardımcı olabileceğini göstermiştir. Yaşadığınız olaylar hakkında konuşun.

-Sizde oluşturduğu eksiklikleri fark etmek için tekrar eden ve size zarar veren davranış kalıplarınızı yazın ve farkındalık oluşturun. Bu, eksikliklerimize bakmak kolay olmadığı için en yakınınızdan veya bir terapistten destek isteyebilirsiniz.

-Travmatik ortamlarda büyüyen bireyler kendilerine karşı şefkat göstermekte ve kendilerinin farkına varmakta zorlanabilir. Bu nedenle, yoga ve meditasyon ile kendi farkındalığınızı arttırabilir ve başarılarınızı görmek için geçmişten bugüne başardığınız tüm durumları yazabilirsiniz.

Çocukluğunuzda oluşan travmatik olayları muhtemelen unutmayacaksınız.Bununla birlikte zaman zaman olumsuz duygular hissedebilirsiniz.Ancak, bu duygular bunaltıcı ve davranışlarınıza etki ettiğini düşünüyorsanız profesyonel bir yardım almanızı öneririm.